Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Οι 57.000 θέσεις εργασίας αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό του 1.057.000 ανέργων



 Δημήτρης Κάβουρας*
Τις μέρες αυτές έγιναν και  γίνονται ακόμα σε κάποιες περιοχές, αιτήσεις ανέργων στα Εργατικά Κέντρα στο πλαίσιο του προγράμματος «κοινωφελούς εργασίας», το οποίο εντάσσεται στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα  «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ» και το οποίο προβλέπει την δημιουργία 57.000 θέσεων εργασίας σε Δήμους και Περιφέρειες, σε ολόκληρη την Ελλάδα, για πέντε μήνες με 625 ευρώ το μήνα.
Οι  57.000 θέσεις εργασίας σε όλη την Ελλάδα απέναντι σε 1.057.000 εγγεγραμμένους άνεργους, δεν σώζουν τίποτα και αποτελούν εμπαιγμό!
Μέσω του προγράμματος αυτού η κυβέρνηση προσπαθεί να πετύχει πολλούς στόχους: να ξεγελάσει τους άνεργους ότι μπορούν να επιβιώσουν προσωρινά με 5 μήνες δουλειά και να τους διασπάσει βάζοντάς τους να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος έπρεπε, ή όχι, να πάει για δουλειά. Να συμπιέσει προς τα κάτω, με τον πλέον επίσημο τρόπο, το μισθό, καταργώντας στην πράξη τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Να εξασφαλίσει στους δήμους και στις Περιφέρειες εντελώς τσάμπα εργατικό προσωπικό μιας και αυτοί που θα εργαστούν δεν θα πληρώνονται από αυτούς,  αλλά από άλλα κονδύλια και οι ασφαλιστικές εισφορές θα καλύπτονται από τον ΟΑΕΔ.


Την ίδια στιγμή το κράτος, η κυβέρνηση και οι καπιταλιστές ανταμείβουν την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος,  για την φιλοκυβερνητική-φιλοκαπιταλιστική στάση της όλο το προηγούμενο διάστημα: εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ θα εισρεύσουν στα ταμεία της ΓΣΕΕ μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος το οποίο υλοποιείται από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ. Αυτό είναι το επιστημονικό ινστιτούτο που θα έπρεπε να μας εξοπλίζει θεωρητικά για να απαντάμε στην προπαγάνδα των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους. Αντί γι’ αυτό μετατρέπεται σε φορέα που εφαρμόζει τη μείωση των μισθών που απαιτεί η τρόικα και για τους σκοπούς αυτούς θεωρείται μη κυβερνητική οργάνωση (ΜΚΟ).
Τα Εργατικά Κέντρα από κέντρα οργάνωσης και δράσης των εργατών που πρέπει να είναι, έχουν μετατραπεί σε ΚΕΠ, με το αζημίωτο φυσικά.

Οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος έρχονται  αρωγοί  στους καπιταλιστές και την κυβέρνηση στην  επίθεση που δέχεται ο εργαζόμενος λαός.  Παίρνουν τη θέση του επιλοχία για να βάλουν σε σειρά τον στρατό των ανέργων. Επιβραβεύονται για την απραξία τους, τη στιγμή της πιο δύσκολης ώρας για την εργατική τάξη, όταν μεγάλα τμήματα της βρίσκονται στα όρια της πείνας και της έσχατης ανέχειας.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση επείγει να απαντήσουμε μέσα από ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο στη βάση των προβλημάτων ενάντια στον καπιταλισμό.

 Τα σωματεία, όπου υπάρχουν, πρέπει με μαζικό, ενωτικό τρόπο, σε αυτοτέλεια και ανεξαρτησία από το κράτος και την εργοδοσία, να συσπειρώσουν όλους τους εργάτες ανεξάρτητα από την εργασιακή τους σχέση (μόνιμοι, ωρομίσθιοι,  συμβασιούχοι, 4ωρίτες, αορίστου χρόνου, κλπ), ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα, από ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις.
Όπου δεν υπάρχουν σωματεία να οικοδομηθούν ενάντια στην αυθαιρεσία και τρομοκρατία της εργοδοσίας.

 Τα σωματεία πρέπει να ενεργοποιηθούν και να οικοδομήσουν επιτροπές ανέργων οι οποίες θα δρουν από κοινού με τους εργαζόμενους αλλά και αυτοτελώς, διεκδικώντας αιτήματα από τους Δήμους (π.χ., μηδενισμό φόρων και δημοτικών τελών, δωρεάν μετακίνηση), τον ΟΑΕΔ (π.χ., επίδομα μέχρι να βρουν δουλειά), το ΙΚΑ (θεώρηση των βιβλιαρίων και παροχές υγείας), τις τράπεζες (διαγραφή ή ρύθμιση χρεών), τη ΔΕΗ (ενάντια στις διακοπές παροχής ρεύματος), από την εφορία και το κράτος ενάντια στη σκληρή φορολόγηση, κλπ.

Επειδή πολλοί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν  άμεσα το φάσμα της λιμοκτονίας, γι αυτό πρέπει να δράσουμε αποφασιστικά για να βρούμε λύσεις που θα στηρίζονται στην αλληλεγγύη και την αυτόβουλη δράση μας αντί να σφαζόμαστε μεταξύ μας.
Σκοπός μας δεν πρέπει να είναι ο εξωραϊσμός της εξαθλίωσης μέσω της φιλανθρωπίας αλλά η οργάνωση και η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και η  πάλη για να δείξουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται  τους καπιταλιστές για να επιβιώσουν.
Να υπάρξει διακλαδικός συντονισμός μεταξύ των επιτροπών των ανέργων  και ενοποίηση των αγώνων και των διεκδικήσεων με το σύνολο του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για να διασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση για την διεκδίκηση των αιτημάτων:
Δουλειά για όλους τώρα με πλήρη δικαιώματα και με μισθό ή μεροκάματο που να επαρκεί για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Άμεση προστασία των ανέργων. Ταμείο ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις μέχρι να βρει δουλειά ο άνεργος, αύξηση του επιδόματος ανεργίας, πλήρης ασφαλιστική κάλυψη, υπολογισμός του χρόνου ανεργίας στον ασφαλιστικό χρόνο.
  • Απαγόρευση δια νόμου των απολύσεων και καταβολή όλου του μεροκάματου και του μισθού στην περίπτωση περάσματος του προσωπικού από την πλήρη στη μερική απασχόληση.
  • Όχι στο κλείσιμο των εργοστασίων, συνέχιση της λειτουργίας τους με κρατική διοίκηση και δεσμευτικό εργατικό έλεγχο. Κατάργηση του επιχειρηματικού απορρήτου,  δήμευση της περιουσίας των καπιταλιστών που κηρύσσουν πτώχευση των επιχειρήσεών τους.
  • Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις. Όχι στην προσταγή των καπιταλιστών που απαιτούν πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και εξατομίκευση της διαπραγμάτευσης των όρων εργασίας.
  • Δωρεάν δημόσια και αναβαθμισμένη υγεία-πρόνοια-παιδεία. Αύξηση των δαπανών για την υγεία, πρόνοια, παιδεία.
  • Άμεση χρηματοδότηση των νοσοκομείων που σήμερα υπολειτουργούν.
  • Δημόσια, δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, για την οποία να πληρώνουν οι καπιταλιστές και το κράτος.
  • Να μην κόβεται το ρεύμα και το νερό στους άνεργους, να σταματήσουν οι εξώσεις, να πάνε τα παιδιά των ανέργων στους παιδικούς σταθμούς, χωρίς τροφεία.
  • Κανένα εργατικό και λαϊκό  σπίτι στα χέρια τραπεζίτη! Να παγώσει κάθε πλειστηριασμός σε πρώτη κατοικία εργατικής και λαϊκής οικογένειας.
  • Αυξήσεις σε μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις για την ικανοποίηση των αναγκών διαβίωσης.

Η πάλη μας αυτή πρέπει να διεξάγεται στο πλαίσιο του υπάρχοντος συνδικαλιστικού κινήματος.
Παλεύουμε αποφασιστικά μέσα στο υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα, για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε όλα τα επίπεδα, υπέρ της προλεταριακής αντίληψης.
Για ένα σωματείο κατά κλάδο, μια Ομοσπονδία, ένα Εργατικό Κέντρο, μία ΓΣΕΕ,  όλα «εκτός πάσης αστικής επιρροής». Για να εκβάλλουμε από τα σωματεία μας όλη τη σαβούρα της εργατικής γραφειοκρατίας, αυτούς που προδίδουν την ίδια τους την τάξη, που γίνονται το μακρύ χέρι της εργοδοσίας μέσα στους εργαζόμενους. Για να πάρουμε τα σωματεία στα χέρια μας.

Η κατάσταση στο αμέσως επόμενο διάστημα θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Η πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ,  θα είναι πολιτική υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, τα οποία έχουν την σφραγίδα της ΕΕ και του ΔΝΤ,  χωρίς κανένα περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης.
Πολύ σύντομα θα καταρρεύσουν όλες οι τυχόν αυταπάτες για την πιθανότητα η καινούργια κυβέρνηση να ακολουθήσει μια διαφορετική, μια πιο φιλολαϊκή πολιτική.
Η μόνη λύση σήμερα είναι η οικοδόμηση ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης και εξουσίας με το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης, η οποία μπορεί να σώσει το λαό από την πείνα και την εξαθλίωση και να επιβάλει στους καπιταλιστές να πληρώσουν την κρίση.
Παράλληλα με την ανάπτυξη αγώνων για την ανατροπή της επίθεσης και την υπεράσπιση των  δικαιωμάτων  και  κατακτήσεων  μας, πρέπει να ανεβάσουμε τον πήχη των διεκδικήσεών μας στο ύψος που το ανέβασαν οι καπιταλιστές, διεκδικώντας τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, την έξοδο από την ΕΕ, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, τη διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών και των φτωχών αγροτών, τη ρύθμιση των χρεών των εργαζόμενων επαγγελματιών.
Κάθε αγώνας που πρόβαλε ισχυρή αντίσταση στο προηγούμενο διάστημα,  ερχόταν άμεσα σε σύγκρουση με την ίδια την ταξική κυριαρχία των καπιταλιστών. Κάθε εργατική κινητοποίηση που είχε στόχο την ανατροπή έστω και μέρους της κυβερνητικής πολιτικής, έβαζε θέμα πτώσης της κυβέρνησης που την προωθεί. Αυτή η ιδιομορφία της περιόδου, ανέδειξε το ζήτημα της διακυβέρνησης σε κρίσιμο ζήτημα της ταξικής πάλης. Ανέδειξε την αναγκαιότητα η εργατική τάξη να αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης.
Πρέπει να παλέψουμε για μια κυβέρνηση η οποία θα υλοποιήσει τους παραπάνω στόχους και τα αιτήματα. Η κυβέρνηση αυτή, στο πλαίσιο μιας ενιαίας διαδικασίας που οδηγεί στην εργατική εξουσία,  θα στηρίζεται πρωτίστως στην οργανωμένη και αγωνιζόμενη εργατική τάξη, και θα κινηθεί αποφασιστικά για να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές, να δώσει δουλειά στους άνεργους διασφαλίζοντας αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις. 


*Άνεργος οικοδόμος

26 σχόλια:

  1. Το παραπάνω κείμενο είναι προεκλογικό. Η απορία μου προς το Μήτσο είναι γιατί δημοσιεύει προεκλογικό κείμενο στο μπλογκ μας και γιατί τώρα; Έχει εκτίμηση για άμεσες εκλογές ή από τώρα αποφάσισε να στηρίξει την "αριστερή κυβέρνηση" στις επόμενες εκλογές, όταν γίνουν;

    Για τα σημεία του κειμένου δεν θέλω να σχολιάσω πιο αναλυτικά. Με αρκετά συμφωνώ και με πολλά διαφωνώ. Αλλά αυτό που κυρίως με ενοχλεί είναι να βλέπω ανθρώπους να ξεκινάν από θέσεις όπως:
    "Τα σωματεία, όπου υπάρχουν, πρέπει με μαζικό, ενωτικό τρόπο, σε αυτοτέλεια και ανεξαρτησία από το κράτος και την εργοδοσία, να συσπειρώσουν όλους τους εργάτες ανεξάρτητα από την εργασιακή τους σχέση (μόνιμοι, ωρομίσθιοι, συμβασιούχοι, 4ωρίτες, αορίστου χρόνου, κλπ), ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα, από ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις."

    Για να καταλήξουν:
    "Πρέπει να παλέψουμε για μια κυβέρνηση η οποία θα υλοποιήσει τους παραπάνω στόχους και τα αιτήματα."

    Όχι συνάδελφοι, το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να συγκροτηθεί, να χειραφετηθεί απέναντι στο κράτος και το σύστημα και να παλέψει για να κατακτήσει τους στόχους του. Όποιοι είναι αυτοί και όπως σε μια πορεία θα αποκρυσταλώνονται και θα διαμορφώνονται. Να πατήσει στις δικές του δυνάμεις και να διαμορφώσει καταστάσεις και πράγματα. Όχι για να είναι αρωγός ή ουραγός της "καλής" ή της "ακόμα καλύτερης" κυβέρνησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εκτός από φωνές, καμιά δημιουργική ιδέα; Οι διαμαρτυρίες, αν και απαραίτητες, δεν αρκούν.
    Ξέρουμε το νόμο για τις κοινωνικές επιχειρήσεις εμείς οι άνεργοι;
    Καμιά ιδέα για κάτι χρήσιμο στην κοινωνία και σε μας; Κάτι συνεργατικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας μην χαρακτηρίζουμε τις άποψεις των άλλων "φωνές", όταν δεν ταυτίζονται με τη δική μας άποψη...

      Και επειδή καταλαβαίνω ότι έχεις και άποψη για τα πράγματα και κάποιες ιδέες - προτάσεις, κάνε αν θέλεις τον κόπο και γίνε πιο σαφής. Μπορείς επίσης να γράψεις ένα κείμενο και να μας το στείλεις. Με αυτό τον τρόπο ίσως συμβάλλεις και σε μια πιο ουσιαστική συζήτηση.

      Προτιμώ να κάνω ή να δεχτώ μια πιο συγκεκριμένη κριτική στο τι πηγαίνει τα πράγματα μπροστά και τι όχι, από το να προσπαθώ να μαντέψω τι εννοεί ο καθένας.

      Διαγραφή
    2. Α, Κώστα, με παρεξήγησες, δε διαφωνώ με τις φωνές.
      Λέω ότι δεν αρκούν. Η φωνή για επιδόματα κ.λ.π. είναι προφανώς θεμιτή άμυνα. Λέω ότι η άμυνα δεν αρκεί. Εκτός από ένα επίδομα ανεργίας, χρειάζεται η δημιουργία "θέσεων εργασίας", οι οποίες θα μπορούσε και να ήταν ένας νέος τρόπος εργασίας, απαλλαγμένος από τη συνήθη εκμετάλλευση.

      Για το θέμα των συνεργατικών εγχειρημάτων, θα πρότεινα μια ματιά στα:
      http://pagkaki.org
      http://www.european-village.org

      Για το θέμα των κοινωνικών επιχειρήσεων, ιδού ο νόμος, που πιάνει ένα μεγάλο μέρος από μας.

      http://www.disabled.gr/lib/?p=41295

      "Στις «Ειδικές Ομάδες Πληθυσμού» ανήκουν οι ομάδες εκείνες του πληθυσμού οι οποίες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση ως προς την ομαλή ένταξή τους στην αγορά εργασίας, από οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά αίτια.
      Σε αυτές ανήκουν ενδεικτικά οι άνεργοι νέοι, οι άνεργες γυναίκες, οι άνεργοι άνω των πενήντα ετών, οι μακροχρόνια άνεργοι, οι αρχηγοί μονογονεϊκών οικογενειών και τα μέλη πολύτεκνων οικογενειών, γυναίκες θύματα κακοποίησης, οι αναλφάβητοι, οι κάτοικοι απομακρυσμένων ορεινών και νησιωτικών περιοχών, τα άτομα με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες."

      Διαγραφή
    3. Θα τα διαβάσω λίγο πιο προσεκτικά και θα το ψάξω, για να σχηματίσω πιο ολοκληρωμένη άποψη. Σε μια πρώτη ματιά πάντως αυτό που μπορώ να πω είναι ότι δεν μου φαίνεται ότι μπορούν να καλύψουν όλο τον άνεργο κόσμο αυτά τα εγχηρήματα. Πάντως θέλω να το ψάξω λίγο περισσότερο. Ενδιαφέρον θα ήταν και κάποιο στατιστικό στοιχείο για αυτά, όπως πχ πόσοι εργάζονται, αν "περπατάνε" αυτές οι συνεργατικές επιχειρήσεις, πόσες άνοιξαν, πόσες έκλεισαν κλπ...

      Διαγραφή
    4. http://www.solidarityeconomy.gr/?p=147

      Οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις σε 18 ερωτήσεις-απαντήσεις

      Διαγραφή
  3. ερωτηση στο Κ.
    Στη σημερινή φαση πιοί πρέπει να είναι οι στόχοι του εργατικού
    κινήματος;
    με δεδομένο το 1200000 χιλ. ανεργους...
    τη διάλυση κάθε εργατικού δικαιώματος.( τ' αφεντικά μεγάλα και μικρά ασκούν ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΆ στους τόπους εργασίας) ....
    με τα χιλιάδες υπερχρεωμένα εργατικά νοικοκυριά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ερώτημα που βάζεις φίλε μου είναι πολύ σοβαρό και δεν σου κρύβω ότι με βασανίζει εδώ και πολλούς μήνες. Η αλήθεια είναι ότι ακούγονται πολλές και πολύ διαφορετικές προτάσεις σε αυτό. Το πώς δηλαδή μπορεί να απαντήσει το εργατικό κίνημα σε όλα αυτά που υφίσταται ο εργαζόμενος "με δεδομένο το 1.200.000 άνεργους". Δεν θα εκθέσω πολύ αναλυτικά τους προβληματισμούς μου, ούτε θα επιχειρηματολογήσω όσο χρειάζεται, λόγω χώρου. Ούτε θα κριτικάρω εδώ τις διάφορες άλλες προτάσεις. Θα αρκεστώ να πω ένα πράγμα μόνο.

      Όσο το σκέφτομαι τόσο συγκλίνω στην άποψη ότι το εργατικό κίνημα θα πρέπει να υιοθετήσει τα αιτήματα των ανέργων. Και πιο ιδιαίτερα το αίτημα για ταμείο για όλους τους άνεργους και όλο το διάστημα της ανεργίας.

      Σε αυτή τη φάση το εργατικό κίνημα και οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς είναι όπως το περιγράφεις, σε υποχώρηση. Δεν νομίζω ότι στα αλήθεια θα μπορέσει να αντιστραφεί αυτή η πορεία αν δεν μπορέσουν να καλύψουν τα νώτα τους. Δηλαδή αν δεν αντιμετωπιστεί η πίεση που ασκεί η τεράστια αυτή ανεργία.

      Βέβαια δεν σου κρύβω επίσης, ότι ο πιο σοβαρός ενδοιασμός μου για την άποψη αυτή, είναι ότι μπορεί να πρόκειται για υποκειμενισμό με βάση το δικό μου πρόβλημα της ανεργίας. Αλλά όσο το επεξεργάζομαι τόσο μου φαίνεται ότι έχει αντικειμενική βάση μια τέτοια πρόταση.

      Διαγραφή
  4. http://eagainst.com/articles/ergasia-h-xaos/
    H μισθωτή εργασία έχει "τελειώσει". Πάμε γι' άλλα, ή πεθαίνουμε εξαθλιωμένοι/ες.

    "Ένας από τους χαρακτηρισμούς που μπορούμε να αποδώσουμε στην κοινωνία όπως αυτή έχει εξελιχθεί μέχρι σήμερα, είναι «κοινωνία της μισθωτής εργασίας». Στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, όμως, αυτός ο χαρακτηρισμός τίθεται πια προς αμφισβήτηση, καθώς αυτός ο τύπος κοινωνίας αρχίζει να εκλείπει. Πιο συγκεκριμένα, αυτό που αποτελεί στις μέρες μας είδος προς εξαφάνιση είναι η αφηρημένη εργασία, η εργασία αυτή καθ’ εαυτή: ποσοτικά προσδιορίσιμη, ανεξάρτητη από το πρόσωπο που την εξασκεί και ικανή για αγορά και πώληση στην «αγορά εργασίας». Με μια φράση δηλαδή, η εξαργυρώσιμη εργασία ή η εργασία-εμπόρευμα."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίσης, πάνω στο ίδιο θέμα, της μισθωτής εργασίας και του Ιερού Δισκοπότηρου, της "Ανάπτυξης":
      http://www.kevio.gr/opinions/return-to-basics/

      "... ο πολυδιαφημισμένος θρίαμβος του βιομηχανικού πολιτισμού ήταν απλά και μόνο ένα ξέφρενο όργιο αρπαγής, λεηλασίας και κατασπατάλησης των φυσικών πόρων της γης – και μαζικής σφαγής και εξανδραποδισμού όσων λαών και κοινωνικών τάξεων είχαν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο των “πολιτισμένων”.

      Δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς την ιστορία της ισπανικής αυτοκρατορίας, και της βρετανικής φυσικά και της γαλλικής και όλων των άλλων ιμπεριαλισμών, για να δει πάνω σε ποιες κτηνώδεις βάσεις θεμελιώθηκε η “ανωτερότητα” της Δύσης.

      Σήμερα, στο λυκόφως του κακορίζικου δυτικού πολιτισμού, έχουμε το πικρό προνόμιο να βλέπουμε να ξανάρχεται η διά παντός συνθήκη του ανθρώπου, η πραγματική οικονομία της μόνιμης ανθρώπινης φτώχειας, που μέχρι τώρα κρυβόταν πίσω από τον εγωιστικό ουμανισμό, την κατασπατάληση αναντικατάστατων ενεργειακών πόρων και πρώτων υλών, τις φρεναπάτες για τεχνολογικά φιξάκια και την εικονική πραγματικότητα του δανεικού χρήματος. Ξαφνικά έχουμε βρεθεί μπροστά στις συνέπειες των συλλογικών μας πράξεων και αποφάσεων. ... "

      Διαγραφή
    2. θα παρακαλούσα να γραφεται απλα μπας και καταλαβουμε και μεις συναδελφοι τιποτα.
      ενας εργάτης που δυστυχως είμαι μισθωτός, που ζω, παλι δυστυχως, στον καπιταλισμό...........................

      Διαγραφή
    3. Απλά λοιπόν: Η εργασία όπως την ξέραμε, έχει φτάσει σε ένα ιστορικό τέλος.

      ΔΕ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ για να παράγουν τα προϊόντα τους, τα παράγουν με ρομπότ ή στην Ασία με μηδενικό κόστος, σύν ότι βγάζουν πια το μεγαλύτερο κέρδος όχι από τα εργοστάσιά τους, αλλά από χρηματοπιστωτικά "προϊόντα".
      Π.χ. τα δάνεια στα κράτη.

      Ο πραγματικός πλούτος, προϊόντα και υπηρεσίες που διακινείται κάθε μέρα, είναι το 5-8% περίπου της συνολικής διακίνησης του κεφάλαιου. Το υπόλοιπο 95% είναι κερδοσκοπικό κεφάλαιο, που χρειάζεται όχι εργάτες, αλλά ένα γραφείο κι ένα κομπιούτερ με σύνδεση στο Ιντερνετ.

      Πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
      Π.χ., εδώ παίρνουν το εργοστάσιο στα χέρια τους: http://tvxs.gr/news/ellada/biomixaniki-metalleytiki-oi-ergazomenoi-pairnoyn-ergostasio-sta-xeria-toys

      Εδώ έχουν κάνει ένα συνεργατικό καφενείο που βγάζει μεροκάματο για όλους, χωρίς αφεντικά: http://pagkaki.org

      Καθημερινά κόσμος φεύγει προς επαρχία για να παράγει, αρκετοί με άλλο τρόπο ζωής και συν-εργασίας, π.χ. http://freeandreal.org -
      http://peliti.gr - http://topikopoiisi.blogspot.gr/

      Πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, οικογένειες, παρέες, ομάδες, συλλογικότητες.
      Σύντομα. Αύριο δε θα γίνουν πιο εύκολα τα πράγματα.

      Διαγραφή
    4. Δεν είναι ιστορικά τόσο πρωτότυπα και μοναδικά αυτά που ζούμε. Έχουν ξανασυμβεί σε περιόδους όξυνσης της κρίσης.

      Μιλάς για "ιστορικό τέλος" της εργασίας;! Στην έκρηξη της ανεργίας βλέπεις ρομπότ και τεχνολογική πρόοδο, και όχι πραγματική καπιταλιστική κρίση που εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς σε παγκόσμιο κραχ. Κι όμως.

      Το χρήμα δεν "παράγεται" σε χρηματιστήρια και τράπεζες. Διακινείται και συσσωρεύεται εκεί. Όλα τα δισεκατομμύρια των χρηματιστηρίων "παράχθηκαν" στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας. Μπορεί το 5-8% να αντιστοιχεί στον καθημερινά παραγόμενο πλούτο αλλά το υπόλοιπο 95-92% είναι ήδη συσσωρευμένος πλούτος που στο χρηματιστήριο αλλάζει χέρια σε χρόνους ασύλληπτα μικρότερους από όσο χρειάστηκε για να "παραχθεί".

      Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι από το "τίποτα" παράγεται πλούτος.

      Σημαίνει απλά ότι ο συσσωρευμένος πλούτος που η εργασία έχει παράξει έχει γιγαντωθεί τόσο, που το κεφάλαιο στρέφεται πιο πολύ σε έναν ανταγωνισμό για τη διεκδίκηση μεγαλύτερου μέρους του, παρά στην "παραγωγή καινούριου" πλούτου.

      Είναι λάθος να θεωρούμε ότι το κεφάλαιο, επειδή "ασχολείται" μανιωδώς με το χρηματιστήριο, παραιτήθηκε από τον έλεγχο της παραγωγής και θα αφήσει τα εργοστάσια στα χέρια μας. Άλλο πράγμα αν η παραγωγή "μετακομίζει" και υπερσυγκεντρώνεται στην Κίνα. Ο ίδιος διαπιστώνεις ότι "αύριο δεν θα γίνουν πιο εύκολα τα πράγματα".

      Συμφωνώ. Αύριο δεν θα γίνουν πιο εύκολα, γιατί αυτό που κυριαρχεί είναι ο ανταγωνισμός και η κρίση. Αν η κυρίαρχη τάση του κεφάλαιου ήταν η απόσυρση του από την πραγματική παραγωγή, τότε το μόνο που θα είχαμε να κάνουμε ήταν να περιμένουμε να ξεκουμπιστούν και να "ησυχάσουμε" από δαύτους. Η ιστορία έχει δείξει ότι δεν θα τους ξεφορτωθούμε τόσο εύκολα.

      Όσο πιο σύντομα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο το καλύτερο.

      Διαγραφή
    5. Κώστα, κι όμως, από το τίποτα, από thin air που λένε και στο χωριό μου στο Αρκάνσας, παράγεται χρήμα, άρα πλούτος.
      Ωραία, απλή εξήγηση στο ντοκυμαντέρ To Χρήμα ως Χρέος.
      http://www.youtube.com/watch?v=ZalVRUcmP5Y
      Αυτό το χρήμα λοιπόν, δεν αντιστοιχεί σε τίποτα πραγματικό,. Και το μέγιστο μέρος του πλούτου αυτή τη στιγμή είναι τέτοιου τύπου.

      Δεν είμαστε πλέον στη βιομηχανική εποχή. Οι καιροί έχουν αλλάξει ριζικά. Πρέπει ανάλογα να προσαρμόσουμε και πιθανόν να αλλάξουμε ριζικά και τα θεωρητικά εργαλεία μας.
      Και ανάλογα να προσαρμόσουμε και τη ζωή μας.

      Όταν όλα τα εργοστάσια μετακομίζουν ανατολικά, πως ακριβώς θα τους πείσεις να μην το κάνουν, όταν αποτέλεσμα θα είναι να κλείσουν, αφού δε θα είναι ανταγωνιστικά με τα αντίστοιχα της Ταϋλάνδης ή της Μαλαισίας ή της Κίνας;

      Η λύση είναι η επανατοπικοποίηση κατά τη γνώμη μου, σε αντίθεση με την παγκοσμιοποίηση.
      http://topikopoiisi.blogspot.gr/

      Και σαν οικογένεις, παρέες, ομάδες, να βρούμε κι άλλους τρόπους πέρα από τη μισθωτή εργασία. Της οποίας, παρεμπιπτόντως, ελάχιστο μέρος είναι παραγωγικό με την έννοια της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Πι περισσότεροι κάναμε από άχρηστη ως παρασιτική ή και επιζήμια δουλειά.

      Σκεφτείτε με την καρδιά σας όμως, όχι με την τσέπη σας, και πείτε μου: πόσο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χρήσιμα στο κοινωνικό σύνολο είναι όλα αυτά τα εκατομμύρια εμπορικά και μπαράκια και κομμωτήρια και διαφημιστικά και καφετέριες και χρηματιστικά και φοροτεχνικά και σήνιορ ακάουντ μάνατζερς και τράπεζες και και και ...
      -------------------------------------------------------
      Περιέργως, ο σοφός άνθρωπος είναι το μόνο είδος στη γη που, για να επιβιώσει, χρειάζεται δουλειά (δουλεία).

      Διαγραφή
  5. A, και για το "Δεν είναι ιστορικά τόσο πρωτότυπα και μοναδικά αυτά που ζούμε. Έχουν ξανασυμβεί σε περιόδους όξυνσης της κρίσης."
    Σύμφωνοι Κώστα. Ποτέ όμως ως τώρα σε περίοδο απόλυτης βιομηχανικής και όχι μόνο, αυτοματοποίησης.

    Και φυσικά βιώνουμε καπιταλιστική κρίση. Όμως δεν έχει σχέση με την κρίση του '29 π.χ..
    Δε χρειάζονται πλέον παρά ελάχιστους εργάτες τα περισσότερα εργοστάσια όπως ξέρεις, τους χρησιμοποιούν μόνον όταν είναι πιο φτηνοί από την αυτοματοποίηση. Και πάνε ανατολικά. Χρειάζονται κομπιουτεράδες, φυσικά όχι όσους βγαίνουν από τις σχολές.

    Να μιλήσουμε λίγο για την ανεργία στην οικοδομή; Δεν την αμφισβητώ.
    Όμως: ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ η κοινωνία αυτή τη στιγμή άλλα σπίτια; Με 350.000 καινούργια απούλητα; Ποιος θα μείνει μέσα; Τόσο πολύ αυξήθηκε η γεννητικότητα στην Ελλάδα ξαφνικά;

    Να μιλήσουμε και για την ανεργία στο φημισμένο "κλάδο των αυτοκινήτων"; Θα θέσω πάλι το ίδιο ερώτημα. Βλέπει κανείς από μας, εδώ γύρω μας, να χρειάζονται κι άλλα αυτοκίνητα;

    Έχουμε φύγει ως δυτική κοινωνία από τη βιομηχανική εποχή, (κατά τη διάρκεια της οποίας καταστρέψαμε και καταστρέφουμε συστηματικά τον πλανήτη μας και βομβαρδίζουμε τους κακορίζικους για τους "πόρους") και είμαστε πλέον στην εποχή της αυτοματοποίησης και της πληροφορίας.

    [Επίσης, σε ένα άλλο επίπεδο, πιο "φιλοσοφικό" αν θες, (θα έπρεπε να) έχουμε φύγει και από την εποχή της Θεάς Ύλης και του Ιερού Επιστημονισμού, όπως αυτά λατρεύονται από την Αναγέννηση.

    Από το 1910 και ειδικά μετά τις αποδείξεις, πέραν πάσης αμφιβολίας, της ισχύος των θεωριών της Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής, είμαστε στην εποχή της Αβεβαιότητας, της Πιθανότητας, του Χάους.

    Δυστυχώς ο κόσμος μας δουλεύει ακόμη με τη λάθος φιλοσοφία, λάθος άποψη για το τι είναι και πως λειτουργεί η πραγματικότητα.

    (Για το, κατά την ταπεινή γνώμη μου, πολύ ενδιαφέρον Κίνημα Μετάβασης, έχω πει κάτι πουθενά εδώ γύρω; Αν όχι, google τις λέξεις Transition Movement ή Transition Towns.)]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Ανώνυμε,

    Καταρχήν όσον αφορά την εξίσωση χρήμα=πλούτος, να πω ότι πρόκειται για απλοϊκή προσέγγιση, τόσο του τι είναι χρήμα όσο και του τι είναι πλούτος. Στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα αναφέρω ότι έχει συσσωρευθεί πλούτος, αλλά όχι μόνο με τη "στενή" έννοια της "ποσότητας του χρήματος".

    Για να δώσω εδώ ένα απλό παράδειγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καθένα να καταλάβει τη διαφορά. Αν η ποσότητα του χρήματος σε μια χώρα ταυτιζόταν με την ποσότητα του πλούτου σε αυτήν, τότε σε κάθε υποτίμηση του νομίσματος, εφόσον το χρήμα θα "έχανε" μέρους της ανταλλακτικής του αξίας, θα μειωνόταν αντίστοιχα και ο πλούτος της χώρας. Πράγμα που δεν συμβαίνει.

    Αντίθετα η ποσότητα ή και η αξία του χρήματος που κυκλοφορεί μπορεί και να μειωθούν, ακριβώς για να διατηρηθεί ή και να αυξηθεί ο συσσωρευμένος πλούτος. Πχ. μετά την υποτίμηση χάνουν πλούτο οι εργαζόμενοι γιατί τα αγαθά κοστίζουν περισσότερο αλλά την ίδια στιγμή το κράτος κερδίζει εφόσον αποδίδει μικρότερες "αξίες" σε συντάξεις, αποπληρωμές δανείων κλπ. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το ίδιο το ευρώ. Η πολιτική του "σκληρού" ή του υποτιμημένου ευρώ έχει εντελώς διαφορετικό οικονομικό αποτέλεσμα από χώρα σε χώρα. Την ίδια στιγμή που η Γερμανία κερδίζει πλούτο από το σκληρό ευρώ (εφόσον οι εξαγωγές της συνεχίζουν να πηγαίνουν καλά) η Ελλάδα χάνει λόγω τοκοχρεολύσιων. Η νομισματική πολιτική διαχείρισης του ευρώ και της αξίας του, στερεί πλούτο από κάποιες χώρες ενώ τον αυξάνει για κάποιες άλλες.

    Το ντοκιμαντέρ "Το Χρήμα ως Χρέος" αναφέρεται στο ζήτημα της "πίστης". Τα χρήματα που βγάζουν οι τράπεζες δεν είναι λιγότερο πραγματικά επειδή δεν έχουν εισπραχθεί ή "παραχθεί" ακόμα. Δεν παράγουν αξίες οι τράπεζες. Αυτό που κάνουν είναι ότι από ένα σημείο και πέρα αγοράζουν και πωλούν την πίστωση που δίνουν. Και εκεί που πραγματικά μπορεί να καταρρεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι αν σε μεγάλη κλίμακα καταρρεύσει αυτή ακριβώς η πίστη. Δηλαδή η δυνατότητα αποπληρωμής από την “πραγματική” οικονομία. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε για φούσκες που σκάνε συμπαρασύροντας ακόμα και οικονομίες ολόκληρων χωρών.

    Οι επιδοτήσεις που απλόχερα έδωσαν τα κράτη όλο το προηγούμενο διάστημα στις τράπεζες είχαν σαν στόχο να καλύψουν ακριβώς αυτό. Το άνοιγμα ανάμεσα στο χρήμα που οι τράπεζες διαχειρίζονταν και που δεν είχε εισπραχθεί ακόμα, και τα πραγματικά αποθεματικά τους. Αν όμως το δεις από μια ματιά, η συγκεκριμένη επιδότηση είχε στοιχεία μεταφοράς πραγματικού πλούτου προς τις τράπεζες.

    Πολύ διαφωτιστικό είναι το παράδειγμα του μνημόνιου για τη χώρα μας. Σκόπιμα οι κυβερνητικοί παράγοντες το παρουσιάζουν απλοϊκά. "Δανειζόμαστε λεφτά και επιστρέφουμε λεφτά". Η αλήθεια απέχει παρασάγγας από αυτό. Οι δόσεις της "δανειακής σύμβασης" με την τρόικα δεν είναι πραγματικές αξίες αλλά "χρήμα στα χαρτιά" που καλύπτει τα δάνεια της χώρας από τους δανειστές της προς τους εαυτούς τους! Σε αντάλλαγμα της νέας αυτής πίστωσης που στους δανειστές δεν κοστίζει τίποτε απολύτως, η κυβέρνηση μαζεύει από το λαό με κάθε σειρά μέτρων πραγματικό πλούτο και πληρώνει τα δισεκατομμύρια που απαιτούν οι δανειστές. Από τη μία λοιπόν το χρήμα που "εισπράττει" η χώρα είναι “thin air”, δηλ. αέρας κοπανιστός, από την άλλη όμως το χρήμα που πληρώνει αντιστοιχεί σε πραγματικό πλούτο. Η αφαίμαξη του οποίου πραγματικού πλούτου στη χώρα μας, αποτυπώνεται στην ανεργία, τους άστεγους, τα κλειστά νοσοκομεία και σχολεία και ...στην αρχή είμαστε ακόμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρα ο "μη πραγματικός πλούτος" που παράγεται από το νομισματικό συστημα, είναι ένα εργαλείο αρπαγής πραγματικού πλούτου. Δε διαφωνώ σε αυτό, κάθε άλλο.

      Διαγραφή
  7. ...

    Όλα τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά της "βιομηχανικής εποχής" εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Αυτό που έχει πραγματικά αλλάξει στις μέρες μας είναι ότι τα μεγέθη είναι σοκαριστικά μεγάλα. Τόσο του πραγματικού πλούτου όσο και της φούσκας. Υπάρχουν και άλλες διαφορές με την περίοδο του κραχ του '29 αλλά δεν υπάρχει ευκολία χώρου για να αναφερθώ. Πάντως δεν είναι τέτοιες και τόσες ώστε να θεωρήσουμε ότι έχουμε περάσει σε άλλο οικονομικό σύστημα.

    Θέτεις ακόμα πολλά σημεία. Θα ήθελα για τα υπόλοιπα να είμαι πιο επιγραμματικός. Όχι ότι τα υποτιμάω, αλλά κυρίως για να μην κουράσω.

    - Δεν σκεπτόμουν να "πείσω" κανέναν καπιταλιστή για το αν και που θα "μετακομίσει" τα εργοστάσια του. Ο προσανατολισμός μου είναι στη διεκδίκηση και πάλη και όχι στη συνδιαλλαγή που, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης, δεν οδηγεί πουθενά. Το ερώτημα είναι μπορούμε να απαιτήσουμε να παραμείνει ένα εργοστάσιο σε λειτουργία ή όχι; Πιστεύω πως ναι.

    - Με το δικό μου κριτήριο και σε μια άλλη κοινωνία, πολλά από αυτά τα επαγγέλματα που αναφέρεις θα τα έβρισκα ως τελείως άχρηστα. Παρόλα αυτά στο σήμερα κρίνονται με βάση αυτό το σύστημα. Για τον καπιταλισμό δεν είναι άχρηστοι οι φοροτέχνες, οι διαφημιστές και τα χιλιάδες καφενεία. Στο κάτω κάτω, τα συνεργατικά εγχειρήματα που αναφέρεσαι δεν αφορούν και τέτοιες δραστηριότητες;

    - Από τα 350.000 σπίτια που αναφέρεις χρειαζόμαστε τουλάχιστον 10.000 άμεσα για τους άστεγους της Αθήνας! Επίσης αρκετά ακόμα για όλους εκείνους τους νέους που ζουν αναγκαστικά με τους γονείς ή και έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους για οικονομικούς λόγους. Ό,τι παραμένει απούλητο δεν σημαίνει πως είναι άχρηστο. Όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερα τρόφιμα παραμένουν απούλητα ενώ μειώνονται οι ...χορτάτοι.

    - Νομίζω ότι από την εποχή του "ιερού επιστημονισμού" έχουμε φύγει εδώ και πολλές δεκαετίες. Το πρόβλημα είναι ότι μάλλον φιλοσοφικά γυρίζουμε πίσω στην εποχή του σκοταδισμού και του μεσαίωνα! Δες πως τα σχολεία κλείνουν, οι νέοι στρέφονται στην αμορφωσιά και οι μάζες εξαχρειώνονται, σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και φασιστικοποιούνται. Επειδή θεωρώ το φιλοσοφικό - πολιτιστικό ζήτημα μείζων, θα αρκεστώ να πω το εξής. Την ώρα που συζητάμε ο κάθε Λιακόπουλος πουλάει βιβλία που περιγράφουν την εξωγήινη ανωτερώτητα των Ελ(λήνων). Δεν νομίζω αυτό το σύστημα να τον κατηγορήσει ποτέ για τσαρλατανισμό! Ούτε να καταργήσει τις στήλες των αστρολόγων και μέντιουμ που βρίσκονται σε όλες τις αστικές εφημερίδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλη κουβέντα. Πάντως:
      Α. Υπάρχει παραγωγή πλούτου εκ του μηδενός, από το χρηματοπιστωτικό και νομισματικό σύστημα. Αυτό δημιουργεί φούσκα που σκάει.
      Ποτέ δεν υπήρχαν οι υπολογιστές και οι αυτοματισμοί που υπάρχουν σήμερα. Ποτέ.
      Δε λέω ότι είμαστε σε νέο σύστημα, καπιταλισμό έχουμε, αλλά καμία σχέση με τον καπιταλισμό του 1848. Δε λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο και οι διάφοροι θεωρητικοί του τότε δεν ήταν μάντεις. Κανείς δεν ήξερε τότε ότι η γνώση θα διαχεόταν τόσο, ότι ολόκληρη η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας θα χώραγε σε έναν οικιακό σκληρό δίσκο, ότι θα λειτουργούσαν εργοστάσια με γιγάντιες παραγωγές και τεράστιες αγροτικές επιχειρήσεις με ελάχιστα ανθρώπινα όντα. Κάτι το οποίο θα ενταθεί στο μέλλον, όταν θα αρχίσουν να ζητάνε κι οι Κινέζοι αξιοπρεπή ζωή.
      Επίσης δεν υπολόγιζαν ότι ο πλανήτης έχει περιορισμένους πόρους.

      Β. Θεωρώ ότι ΔΕΝ πρέπει να επιδιώκουμε την δουλεία-ειά σε παρασιτικά επαγγέλματα. Τα συνεργατικά καφενεία λειτουργούν και ως κοινωνικοί χώροι. Δεν ανέφερα όμως μόνο καφενεία ;-)

      Γ. ΔΕΝ χρειαζόμαστε άλλα σπίτια, ειδικά στις απάνθρωπες πόλεις, αλλά μαζική μετακίνηση του κόσμου στην επαρχία για πραγματική παραγωγή. Εκεί θα ήταν χρήσιμοι οι οικοδόμοι για ανακαινίσεις.

      Δ. Για τον επιστημονισμό: Μιλάω για το μηχανικιστικό ντετερμινισμό που διέπει άκριτα την ακαδημαϊκή κοινότητα. Εκτός των φυσικών, φυσικά, που αλλιώς δε θα μπορούσαν να χειριστούν την επιστήμη τους, αφού αυτή ασχολείται με τη Φύση της πραγματικότητας, τι είναι ο κόσμος μας δηλαδή :-)
      Οι αστρολόγοι πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. (Παρεμπιπτόντως, μερικοί από τους μεγαλύτερους αστρονόμους, φιλόσοφους και μαθηματικούς, εξασκούσαν και την αστρολογία, κάποιοι απ' αυτούς επαγγελματικά (Ομάρ Καγιάμ, π.χ.) Εννοείται ότι δεν πιστεύω ούτε τους τόνους που βάζουν οι διάφοροι λεφάκηδες.) Απ' την άλλη, υπάρχουν και πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε και δε θα καταλάβουμε ποτέ.
      Χοντρικά πάντως:
      Εδώ ο άνθρωπος δε μπορεί να προβλέψει τι καιρό θα κάνει σε 10 μέρες, δεν καταλαβαίνω που βρίσκει το θράσος να λέει ότι γνωρίζει την, απόλυτη μάλιστα, αλήθεια για τα ψυχολογικά, τα οικονομικά ή τα κοινωνικά φαινόμενα π.χ..
      Μάλιστα συνήθως υπερασπίζεται σθεναρά μιαν αλήθεια με την οποία σχεδόν σίγουρα διαφωνούν άλλοι "ειδικοί". Διαφέρει πολύ η ψυχολογία, η κοινωνιολογία η οικονομολογία ή ακόμη κι η ιατρική από την αστρολογία; Θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω σφοδρά. Ακόμη και στις θετικές επιστήμες, ο παρατηρητής παίζει ρόλο στο παρατηρούμενο σύστημα, μόνο και μόνο από το γεγονός της παρατήρησης. Άρα η υποτιθέμενη "αντικειμενικότητα" πάει περίπατο, είναι ένα είδος Μεγάλης Ιδέας που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του.

      Τέλος πάντων.
      Καλές οι φιλοσοφίες, αλλά πρακτικά, λέω ότι πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, σαν άτομα ή σαν ομάδες. Κάτι που να δείχνει το δρόμο προς μια νέα μορφή κοινωνίας, να είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χρήσιμο και να μην περιέχει εκμετάλλευση και, φυσικά, να βγάζουμε και κάνα μεροκάματο γιατί υπάρχει μια στεγνότης ;-)

      Διαγραφή
    2. Κι από ένα μάλλον σχετικό άρθρο, που μόλις διάβασα ...
      "Σκεφτόμουν την κατάντια των επιστημών και των “επιστημόνων”. Να τρώνε τη ζωή και τα νιάτα τους μέσα στα πανεπιστήμια για να μην μπορούν κατόπιν να μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα, που έλεγε και η γιαγιά μου, η τελειόφοιτη δευτέρας τάξης δημοτικού.

      Αφού το χρηματοοικονομικό σύστημα είναι φτιαχτό και πλαστό, ό,τι κι αν κάνεις, με ό,τι κι αν ασχοληθείς, ούτε νόημα έχει, ούτε άκρη πρόκειται να βγει ποτέ. Φτιάχνεις τον έναν δείκτη και χαλάνε άλλοι δέκα.
      Άσε την υποκρισία και την κοροϊδία του εαυτού σου και της “επιστήμης” σου.
      Αφήνεις, λες, ανέγγιχτες τις συντάξεις και τους μισθούς, αλλά κόβεις από την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια κι έτσι αναγκάζεις τους πολίτες να πληρώνουν από τον μισθό ή την σύνταξή τους για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους αυτές τις πρωτογενείς, οπότε είναι σαν να τους έκοψες το εισόδημα. Υποκρισία μέγιστη.

      Διότι είναι εξ ορισμού υποκριτικό το να λες πως ασχολείσαι σοβαρά για να φτιάξεις την οικονομία του χρήματος.

      Το σύστημα είναι δεδομένο, πεπερασμένο και τελειωμένο. Έχει φτάσει στο ζενίθ της όποιας ανάπτυξής του.

      Και τώρα δεν γίνεται τίποτε άλλο από το να μηχανεύονται οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι και οι πολυεθνικές κόλπα για να ρουφήξουν το αίμα όσων ξεγελούσαν με ψίχουλα τόσα χρόνια για να τους έχουν γρανάζια την κυκλοφορία του χρήματος προς τα πάνω. Τώρα πλέον δεν τους χρειάζονται και τους πετούν στην άκρη σαν άψυχα τσουβάλια. Επίσης, για να απομυζήσουν και τις τελευταίες πλουτοπαραγωγικές πηγές και να τις θέσουν κι αυτές στην υπηρεσία της “ανάπτυξης” που τόσα χρόνια πρεσβεύουν και η οποία έφερε αυτή την άθλια κατάσταση ..."

      Από το TVXS.gr, του Γ. Μακριδάκη
      http://tvxs.gr/news/blogarontas/aytoi-poy-zoyn-mono-aygoystoys

      Διαγραφή
    3. Και για το ζήτημα του επιστημονικού ορθολογισμού και της αιτιοκρατίας, ένα ακόμη παράδειγμα που μόλις διάβασα: ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς του 20ου αιώνα, ο Σρινιβάσα Ραμανατζάν, έβλεπε τις αποδείξεις στα όνειρά του, τις έφερνε η θεά Ναμακίρι ;-)
      Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πολύπλοκη από αυτό που πίστευζαν οι υλιστές των 17ου-19ου αιώνα. Στην αλλαγή 19ου με 20ό, ο αιτιοκρατικός υλισμός πέθανε.
      Τον σκότωσε η επιστήμη. Η αρχή της αβεβαιότητας, η κβαντομηχανική και αργότερα το θεώρημα περί μη πληρότητας του Γκαίντελ, έστειλαν την αιτιοκρατία στο χρονοντούλαπο της αρχαίας ιστορίας. http://en.wikipedia.org/wiki/Srinivasa_Ramanujan

      Διαγραφή
    4. Αν και έχει παρατραβήξει ο διάλογος κάτω από τη συγκεκριμένη ανάρτηση και έχει ξεφύγει αρκετά από το θέμα της, αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω μια απάντηση στη μεταφυσική θεώρηση του τελευταίου ανώνυμου.

      Καταρχήν ένα ερώτημα. Από που ως που η σχιζοφρένεια (μεταφορικά ή κυριολεκτικά) του κάθε επιστήμονα που παραμένει οπαδός δυο ασυμβίβαστων και αταίριαστων αρχών (επιστήμη και θρησκεία) καταρρίπτει την αρχή της αιτιοκρατίας;! Εκτός αν ο Ανώνυμος θέλει να μας πει ότι η θεά Ναμαγκίρι έλυνε τα προβλήματα και όχι το μυαλό του Ραμανουτζάν! Ενός εξαιρετικού ταλέντου που όμως μεγάλωσε με την καταλυτική θρησκευτική επιρροή της μητέρας του. Άραγε αυτή η επιρροή τον βοήθησε σαν μαθηματικό, ή έκρυψε ένα μέρος της ευφυίας του στις σκιές του θρησκευτικού σκοταδισμού;

      Αν κάτι προσωπικά με εντυπωσιάζει από τη ζωή του Ραμανουτζάν, πέρα από το πρωτοπόρο μαθηματικό του έργο, είναι η κατάληξη της σε ηλικία 33 μόλις ετών. Από φυματίωση, έλλειψη βιταμινών και υπατική ανεπάρκεια. Ο ίδιος βέβαια επέμενε παρά την κατάσταση της υγείας του στη αποκλειστική χορτοφαγία για θρησκευτικούς λόγους. Δυστυχώς στην περίπτωση της υγείας του, η αρχή της αιτιοκρατίας επιβεβαιώθηκε με απόλυτο και τραγικό τρόπο.

      Κατά τα άλλα στην αλλαγή του 19ου με τον 20ο αιώνα δεν πέθανε ο αιτιοκρατικός υλισμός. Απλώς δίπλα του, ξανα-αναστήθηκε από την ίδια την κεφαλαιοκρατία που τον είχε μέχρι τότε θάψει, ο μεταφυσικός ιδεαλισμός, τραβώντας την επιστήμη προς τα πίσω μετά από τα εντυπωσιακά της άλματα στα τέλη του 18ου και στο 19ο αιώνα. Στο πως και γιατί λειτούργησε έτσι το κεφάλαιο θα παραπέμψω στο "δικό μας" Γληνό, οπαδό τόσο του υλισμού όσο και της αρχής της αιτιοκρατίας, που αναφέρεται πολύ γλαφυρά στις αιτίες που ανάγκασαν το κεφάλαιο να στραφεί σε μια τέτοια τακτική απέναντι στην επιστήμη και τις αφυπνιζόμενες μάζες. Πορεία που έπρεπε και στο πεδίο των επιστημών να ανακόψει για να εξασφαλίζει καταρχήν την κυριαρχία του και όχι τη γενική πρόοδο, μιας που είχε κιόλας περάσει το ζενίθ του το κεφαλαιοκρατικό σύστημα και είχαμε μπει στην αντιδραστική του φάση. Κάπως έτσι έφτασε κι ο Μάρξ (γνωστός ξεπερασμένος υλιστής) να λέει ότι η θρησκεία χρησιμοποιείται από το κεφάλαιο σαν όπιο του λαού.

      Διατυπώσεις όπως ότι η κβαντομηχανική ανατρέπει την αρχή της αιτιοκρατίας, είναι απλά αντιεπιστημονικές. Η κβαντομηχανική εισάγει στη φυσική και ενσωματώνει τη θεωρία των πιθανοτήτων. Ο εμπλουτισμός των φυσικών επιστημών και η διεύρυνση της αντίληψης μας για τον κόσμο δεν καταργούν την αρχή της αιτιοκρατίας. Αυτό που θα την καταργούσε θα ήταν πχ. η παραγωγή ενέργειας από το μηδέν...

      Η αιτιοκρατία βρίσκεται στη ρίζα των πιο προοδευτικών επιστημονικών ρευμάτων. Αλλά κυρίως στη βάση του αντίποδα κάθε μεταφυσικής και ιδεαλιστικής θεώρησης. Για παράδειγμα. Χωρίς την αρχή της αιτιοκρατίας υπάρχει χώρος για μεταφυσικές, θρησκευτικές ερμηνείες της εμφάνισης της ζωής και του ανθρώπου στον πλανήτη. Αν πάρουμε σαν βάση την αρχή της αιτιοκρατίας τότε δικαιώνεται η Δαρβινική θεωρία για την εμφάνιση και εξέλιξη των ειδών.

      Όσο για το χρονοντούλαπο της αρχαίας ιστορίας, ουδέποτε περιείχε την αρχή της αιτιοκρατίας για να την ξαναστείλεις πίσω, παρά μόνο σε εμβρυακή μορφή σε φιλοσοφικά ρεύματα που ποτέ στους αρχαίους χρόνους δεν υπήρξαν κυρίαρχα. Κυρίαρχα παρέμεναν τα ιερατεία και ο σκοταδισμός.

      Για να γειώσω λοιπόν στα προηγούμενα, όσο κανείς κι αν αυτοσυγκεντρωθεί δεν πρόκειται να παράξει χρήμα από το τίποτα. Αν θέλει να αλλάξει τη ζωή του το μόνο που μπορεί να κάνει είναι, όπως κι εμείς οι κοινοί θνητοί, να επιλέξει το δρόμο των αγώνων και κινητοποιήσεων...

      Αυτό που βλέπω είναι ότι όσο οι αιτίες για αυτό υπάρχουν και οξύνονται, τόσο οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και τα λαϊκά στρώματα θα ξεσηκώνονται και θα παλεύουν. Όπως επίσης ότι το σύστημα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αβαντάρει τη μεταφυσική, τον τσαρλατανισμό και το θρησκευτικό σκοταδισμό, ελπίζοντας να γίνουν αιτία ανάσχεσης του λαϊκού κινήματος.

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος Γιώργος

      Αγαπητέ Κώστα, και τελειώνω εδώ, εκτός αν θες να μιλήσουμε με μαθηματικά και φυσική απο δω και πέρα, η κβαντομηχανική έχει στείλει την αιτιοκρατία στο χρονοντούλαπο από το 1925:

      http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1#.CE.9A.CE.B2.CE.B1.CE.BD.CF.84.CE.BF.CE.BC.CE.B7.CF.87.CE.B1.CE.BD.CE.B9.CE.BA.CE.AE

      Προτείνω για θέματα Φυσικής να διαβάζεις, όχι εκπαιδευτικούς μέσης εκπαίδευσης-πολιτικούς όπως το Γληνό, αλλά φυσικούς, και ειδικά αυτούς που ανακάλυψαν ή δούλεψαν πάνω στην σύγχρονη φυσική, π.χ. το Φυσική και Φιλοσοφία του Χάϊζενμπεργκ για αρχή είναι ένα καλό βιβλίο, για να καταλάβεις λίγο την επαναστατική φιλοσοφία της κβαντικής φυσικής και όχι μόνο. Για το Ραμανουτζάν, πέθανε από φυματίωση, τότε θανατηφόρα ασθένεια. Είναι εντυπωσιακό όμως ότι λες ότι ξέρεις καλύτερα από το ίδιο το ον Ραμανουτζάν, τι συνέβαινε στον εαυτό του και στη συνείδησή του. Μεγάλες βεβαιότητες έχεις για ένα τόσο αβέβαιο σύμπαν!

      Και αν νομίζεις ότι ήταν πολιτικά καθοδηγούμενο το ζήτημα της φιλοσοφικής θεώρησης της κβαντικής φυσικής, κάνεις τραγικό λάθος. ΔΕΝ λειτουργεί έτσι η Φυσική επιστήμη. Ήταν τόσο γιγάντιο το φιλοσοφικό άλμα από την κλασσική στη σύγχρονη φυσική, που έκαναν ένα τέταρτο του αιώνα να το καταλάβουν οι φυσικοί. Οι "κοινοί" άνθρωποι, δεν έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι, είναι τελείως εκτός κοινής λογικής.

      Αντίστοιχα, ο Μαρξ ήταν τέκνο της μηχανιστικής εποχής, μιας εποχής που πίσευε στην ύπαρξη της μοναδικής αλήθειας, κάτι που είναι πολύ θρησκευτική άποψη αν το καλοσκεφτείς.

      Καλώς ή κακώς, η φύση και η κοινωνία δε λειτουργούν έτσι, με βεβαιότητες που αυθαίρετα βαφτίζουμε επιστημονικές, αλλά με πιθανότητες, και σίγουρα δεν έχει αποδειχτεί ότι λειτουργεί τελεολογικά, με κάποιο σκοπό δηλαδή.

      Το Ιερό Δισκοπότηρο της Προόδου προς ένα συγκεκριμένο είδος κοινωνίας π.χ., είναι θέμα πίστης και όχι επιστημονικό ζήτημα.

      Για το θέμα του υλισμού και δη του διαλεκτικού υλισμού και των άπειρων διαψεύσεών του (π.χ., μία διάψευση των προβλέψεων του μαρξισμού: όποιες επαναστάσεις έγιναν από τα κάτω, δεν έγιναν ποτέ σε ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, πάντα σε φεουδαρχικά), άνοιξε αν θες ένα θρεντ, ή πίνουμε κι ένα καφέ κάπου και το συζητάμε.


      Αλλά το θέμα είναι ο υλισμός/ιδεαλισμός, ή το ότι είμαστε άνεργοι και πρέπει να κάνουμε και κάτι γι΄ αυτό;
      Και εννοώ να κάνουμε ΚΑΙ κάτι δημιουργικό ρε παιδιά, όχι μόνο αμυντικό, όπως το θεμιτό του να απαιτούμε (ποιοί; πόσοι; που; πόσο ψέκασμα αντέχεις;) επιδόματα;

      (Υποκειμενισμός, χεχε ;-) Τα οποία επιδόματα έτσι κι αλλιώς δεν παίρνω, ώς πρώην "ελεύθερος" επαγγελματίας)

      (Και μιλάω καλοπροαίρετα, όχι επιθετικά Κώστα, μη με λες πλαγίως εγκάθετο "αβανταδόρο" του συστήματος, απλά είναι ζητήματα με τα οποία ασχολούμαι, και περιοδικά "επαγγελματικά" αν θες, 35 χρόνια, ξέρω για τι μιλάω, όποτε θες τα λέμε από κοντά, έτσι κι αλλιώς γνωριζόμαστε νομίζω).

      Διαγραφή
    6. Χμ, προσπαθω να βρω σελίδα επικοινωνίας ή το μέηλ σου για να σου στείλω το τηλ. και το μέηλ μου και δε βρίσκω, τέλος πάντων, κάπου θα συναντηθούμε.
      Γιώργος

      Διαγραφή
    7. Ά, και για το θέμα του Θεού (αφού είναι Παντογνώστης και καθορίζει τα πάντα) ΥΛισμού, το ξέρεις ότι οι φυσικοί βασικά ΔΕΝ ξέρουν τι είναι ΥΛΗ, ότι δεν υπάρχει καν γενικά παραδεκτός ορισμός της;

      "It is fair to say that in physics, there is no broad consensus as to a general definition of matter, and the term "matter" usually is used in conjunction with a specifying modifier."
      http://en.wikipedia.org/wiki/Matter

      ;-) Η φύση και η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία απ΄ότι φαντάζεσαι ;-)

      Γιώργος

      Διαγραφή
    8. Μπήκα στην πρίζα να βρω ένα αξιόπιστο βίντεο στα Ελληνικά για τον υλοκεντρικό πολιτισμό μας, και το βρήκα:
      http://www.youtube.com/watch?v=dq70o_4PuYI

      Δε συμφωνώ απαραίτητα στις απόψεις τους για τα κοινωνικά ζητήματα, αλλά η φυσική και φιλοσοφική πλευρά του ντοκυμαντέρ είναι αξιόπιστη και καλά εκλαϊκευμένη. Και τα επόμενα επεισόδια μπορεί να έχουν ενδιαφέρον, δεν τα έχω δει :-)
      Γιώργος

      Διαγραφή