Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΖΩΗ
Είμαστε πλέον πολλές εκατοντάδες χιλιάδες που έχουμε φτάσει σε απελπιστικό σημείο, κάτω από το βάρος της ανεργίας. Όσο περνάν οι μήνες γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρος ο πραγματικός χαρακτήρας των μέτρων του μνημόνιου που η κυβέρνηση εφαρμόζει, σύμφωνα πάντα με τις εντολές της τρόικας, που έχει κυριολεκτικά κάτσει στο σβέρκο του λαού. Αυξήσεις φόρων και τελών, περικοπές μισθών, συντάξεων και δικαιωμάτων και οι στρατιές των άνεργων αυξάνονται καθημερινά.
Ποιος φταίει για την ανεργία;
Έχει γίνει ήδη φανερό, ότι για την έκρηξη αυτή της ανεργίας δεν φταίνε οι μετανάστες που «μας παίρνουν τη δουλειά», ούτε το εξωτερικό χρέος της χώρας, αλλά τα μέτρα για την ...αντιμετώπιση του. Ακόμα και ο πιο αδαής καταλαβαίνει ότι όταν μιλάνε για ανάκαμψη της οικονομίας, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι προβλέπουν ότι οι άνεργοι θα ξεπεράσουν το ενάμισο εκατομμύριο, απλούστατα μας ...δουλεύουν.
Όσο το μνημόνιο και τα μέτρα για τη «σωτηρία της χώρας» προχωράνε, άλλο τόσο γιγαντώνεται και η ανεργία. Γιατί τα μέτρα αυτά είναι μια ληστρική επιδρομή στον πλούτο της χώρας και στον ιδρώτα του εργαζόμενου κόσμου και τίποτε άλλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η ολοένα αυξανόμενη ανεργία να είναι για τους περισσότερους από εμάς μακροχρόνια.
Τα μέτρα τους δεν έχουν τέλος...
Σήμερα το ταμείο ανεργίας, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ, το παίρνουν περίπου 260.000, ενώ συνολικά ο πραγματικός αριθμός των άνεργων στη χώρα ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο. Ακόμα κι έτσι, η τρόικα απαιτεί περικοπές στα επιδόματα ανεργίας και η κυβέρνηση μιλάει για μείωση του επιδόματος ακόμα και για «εισοδηματικά κριτήρια» που θα περιορίσουν τον αριθμό των δικαιούχων.
Για την κυβέρνηση το πρόβλημα δεν είναι η ανεργία, αλλά οι άνεργοι. Μας αντιμετωπίζει με τη γνωστή λογική του Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε». Όχι μόνο δεν αποδέχεται την ευθύνη της για την ανεργία, αλλά προσπαθεί να τη σπρώξει επάνω μας. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να ξεφορτωθούν το κόστος της ανεργίας. Όπως και το κόστος κάθε κοινωνικής παροχής, την παιδεία, την υγεία, κλπ. Πράγμα που με τη σειρά του, κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή των άνεργων, ιδιαίτερα των γονέων που έχουν να μεγαλώσουν παιδιά.
Υπάρχει διέξοδος
Με αγώνα, συντονισμό, εργατική αλληλεγγύη. Με ενότητα στον αγώνα και επιμονή, μπορούμε να ανατρέψουμε τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης και τα μέτρα της, που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και τη φτώχεια. Αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμη μας. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον έναν άνεργο. Είμαστε χιλιάδες και έχουμε κάθε δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή. Υπάρχει ανάγκη να οργανώσουμε την πάλη μας και να συσπειρωθούμε σε ένα πολύμορφο και μαχητικό κίνημα ανέργων.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ:
- Για εργασία για όλους, σταθερή, με ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες μας.
- Για ταμείο ανεργίας σε όλους τους άνεργους, χωρίς περιορισμούς, για όλο το διάστημα της ανεργίας.
- Για να λαμβάνονται ως συντάξιμα τα χρόνια της ανεργίας.
- Για πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη άνεργων και εργαζόμενων χωρίς περιορισμούς ενσήμων.
- Για δωρεάν μετακινήσεις στα ΜΜΜ, απαλλαγή από τα δημοτικά τέλη και τροφεία στους παιδικούς σταθμούς.
- Να μην κόβεται το ρεύμα και το νερό, να μην γίνονται εξώσεις από τα σπίτια των ανέργων.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΕΡΓΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
Αγαπητοι φιλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε μεγαλο ενδιαφερον και αγαπη για τον συνανθρωπο που υποφερει παρακολουθω τον αγωνα σας.
Με εκπληξη ομως διαβασα για τους λογους που παλευει η πρωτοβουλια σας.
Απ' οτι καταλαβαινω αν πετυχετε τις απαιτησεις σας ποιος θα ειναι ο λογος να ξαναγυρισετε στη δουλεια
Την ανοιξη βρεθηκα στο μεσσηνιακο καμπο οπου ειχε αρχισει η συλλογη της πατατας. Κοσμος πολυς πεσμενος καθημερινα με τα μουτρα στη δουλεια αλλα πουθενα δεν ακουγες ελληνικα. ¨Ολοι οι εργατες ξενοι. Η ανεργια την ανοιξη ηταν 15% περιπου και πολλοι απο σας νομιζω πως και τοτε δεν ειχατε δουλεια. Πιο πριν μαξευαν ελιες. Θα με ενδιεφερε να μαθω το ποσοστο των ανεργων που εκαναν εποχιακες δουλειες για να βοηθησουν τις οικογενειες τους.
Ευχαριστω για τη φιλοξενια.
θοδωρος Καββαδιας
Αγαπητέ κύριε Θεόδωρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι την έκπληξη σας.
Το βασικό μας αίτημα ήταν και παραμένει η εξεσφάλιση εργασίας. Στο βαθμό που οι άνεργοι δεν έχουν εργασία, δεν πιστεύετε ότι θα πρέπει να εξασφαλίζεται τουλάχιστον η επιβίωση τους;
Όσο για το ερώτημα σας
"αν πετυχετε τις απαιτησεις σας ποιος θα ειναι ο λογος να ξαναγυρισετε στη δουλεια"
η πιο απλή και άμεση που μου έρχεται είναι η εξής:
Γιατί τα 450 ευρώ το μήνα με περίθαλψη και δωρεάν συγκοινωνία είναι απλώς συντήρηση και επιβίωση, στην καλύτερη περίπτωση...
Κανένας άνθρωπος, από όσο έχω υπόψη μου, δεν είναι ικανοποιημένος απλά με το να επιβιώνει. Όλοι θέλουμε κάτι περισσότερο από αυτό στη ζωή μας και για αυτό το λόγο παλεύουμε.
Θα σκεφτόσασταν ποτέ να πείτε σε κάποιον που εργάζεται και αμοίβεται πχ. με 1500 ευρώ το μήνα, "γιατί δεν αφήνεις τη δουλειά σου για να δουλέψεις τετράωρο με 500 ευρώ;" Ακόμα κι αν του φτάνουν τα 500 για να επιβιώνει, ποιός θα το επέλεγε αυτό;