Στην προηγούμενη ανάρτηση μας με τίτλο «Μ.Κ.Ο και κυβερνήτες δουλέμποροι της δυστυχίας των ανέργων» ,κάναμε τοποθέτηση για τον επαίσχυντο σχέδιο κερδοσκοπίας που συλλάβανε και είναι έτοιμοι να υλοποιήσουν οι διαχειριστές της εξουσίας ,μαζί με τα συνεταιράκια τους των ΜΚΟ, εκμεταλλευόμενοι την εξαθλίωση και την αγωνία για επιβίωση των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων.
Τονίζουμε εκεί την στενή διασύνδεση αυτών των «φιλανθρωπικών» συμμοριών με τους κρατικούς μηχανισμούς και λέμε:
«Όσο για τις ΜΚΟ τώρα πια ξέρουμε πως και κερδοσκοπικές αλλά και κυβερνητικές είναι, αφού τα προγράμματα αυτά τα συντάσσουν τα μέλη τους που πολλές φορές είναι και στελέχη του κρατικού μηχανισμού.» Δεν περάσανε παρά μόνο λίγες μέρες για να επιβεβαιωθούμε πλήρως-και δεν πανηγυρίζουμε για αυτό-αφού αποδείχθηκε πως όχι μόνο υπάρχει διασύνδεση πολίτικων με τα στελέχη των «ευαγών» αυτών ιδρυμάτων αλλά και σαφείς πολιτικές εντολές για κερδοσκοπία και ψηφοθηρία πάνω στον κοινωνικό πόνο που προκαλούν με τις εγκληματικές τους πολιτικές.
Έτσι αυτές τις μέρες ήρθε στην επιφάνεια πως κάποιος βουλευτής Σερρών του ΠΑΣΟΚ εν ονόματι Στάθης Κουτμερίδης έδωσε εντολή στους συνεργάτες του για να συστήσουν μη κυβερνητική εταιρία για να διαχειριστούν τα αντίστοιχα προγράμματα στον συγκεκριμένο νομό. Ο επιχειρηματίσκος εθνοπατέρας όχι μόνο παραδέχθηκε όσα ήρθαν στο φώς της δημοσιότητας αλλά συνέχισε να προκαλεί κιόλας όταν με παρέμβαση του στο «βήμα fm» δήλωσε: «Κλαίει ο κόσμος και παρακαλεί να εργαστεί .Θέλουμε να βοηθήσουμε τον τόπο μας και τους πολίτες μας και μας κατηγορούν για αυτό το πράγμα;»
Είναι βέβαιο πως ο εν λόγω πολιτικάντης ξέρει πολύ καλά πώς ο κόσμος κλαίει και παρακαλάει για εργασία αφού φρόντισε αυτός και η κυβέρνηση του να τον φέρουν σε αυτή την κατάντια με τις βάρβαρες πολιτικές που εφαρμόζουν. Ξέρει όμως καλύτερα και να εμπορεύεται τα δάκρυα και τη φτώχια που ο ίδιος προκάλεσε όπως επίσης ότι οι μέρες της κοινοβουλευτικής του καριέρας είναι σε επισφάλεια όσο και αν προσπαθεί να την εξαγοράσει με το ευτελές αντάλλαγμα μιας δίμηνης θέσης εργασίας που τόσο ανάγκη έχουν οι εξαθλιωμένοι άνεργοι.
Είναι γνωστό πως για την εφαρμογή των προγραμμάτων κοινωνικής εργασίας είναι απαραίτητη η σύμπραξη συμφωνίας των ΜΚΟ με τους κατά τόπους δήμους .ΟΙ εφτά δήμοι του νομού Σερρών όπως ήταν αναμενόμενο έτρεξαν να συνδράμουν στην υλοποίηση του - για ευνόητους λόγους- αφού ανοίγεται και για τις διοικήσεις τους πεδίο ψηφοθηρικής δράσης .Εκείνο που προκαλεί εντύπωση όμως είναι ότι ο παραπάνω βουλευτής πρόλαβε στο νήμα, μια άλλη επαίσχυντη συμμαχία, αυτή των δήμων με το Εργατικό Κέντρο.
Μαζί με τις ΜΚΟ των βουλευτών λοιπόν μας πρόεκυψαν και ΜΚΟ συνδικαλιστών, προς διάψευση όλων εκείνων της αγωνιστικής ταξικής πλευράς που καμώνονται πως πουλημένη γραφειοκρατία είναι μόνο οι ένοικοι της Πατησίων και όχι όλη η δομή του συνδικαλιστικού κινήματος που θα πρέπει να ξεπεραστεί ριζικά από μορφές αυτοοργάνωσης στη βάση των εργαζομένων, με περιεχόμενα ολικής ρήξης με το σύστημα και τους συμμάχους του.
β ariaditis
"...όλων εκείνων της αγωνιστικής ταξικής πλευράς που καμώνονται πως πουλημένη γραφειοκρατία είναι μόνο οι ένοικοι της Πατησίων και όχι όλη η δομή του συνδικαλιστικού κινήματος..."
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταρχήν σε ποιούς ακριβώς αναφέρεσαι;
ποιοί είναι "όλοι εκείνοι" της "αγωνιστικής ταξικής πλευράς" που θεωρούν ότι η μόνη ξεπουλημένη συνδικαλιστική αριστοκρατία είναι οι επικεφαλής της ΓΣΕΕ;
το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δηλαδή δεν έχουν τον έλεγχο σε μια σειρά από σωματεία, εργατικά κέντρα κλπ;
υπάρχει κάποιος που δεν το "βλέπει" αυτό;
το ερώτημα είναι πώς προέκυψε αυτό; μήπως έχει αλλάξει τόσο δραματικά η δομή του συδικαλισμού στη χώρα τα τελευταία χρόνια; ποιά ή ποιές οι αιτίες που φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα;
Γιατί κάποτε τα σωματεία και τα συνδικάτα που ως δομή δεν έχουν αλλάξει, έπαιζαν διαφορετικό ρόλο και οι συνδικαλιστές αντιμετώπιζαν τις διώξεις του κράτους αλλά ακόμα και πολύ χειρότερα πράγματα; Ακόμα και σήμερα. Άραγε το σωματείο της Κούνεβα έχει πολύ διαφορετική δομή και "καταστατικό" από τα υπόλοιπα; Νομίζω πως όχι.
Αν είναι έτσι δεν αντιλαμβάνομαι την "πουλημένη ...δομή του συνδικαλιστικού κινήματος"! Το πρόβλημα της εποχής μας σε ότι αφορά την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος μπορεί να αναχθεί σε απλά και μόνο, θέμα συνδικαλιστικής δομής, ή είναι πρόβλημα των πραγματικών συσχετισμών στους εργαζόμενους και το λαό;
και δεν εννοώ απλά και μόνο τα αποτελέσματα των συνδικαλιστικών εκλογών...
Για παράδειγμα, πόσοι πιστεύουν μέσα στο λαό και στους εργαζόμενους ότι η απεργία είναι ένα σημαντικό όπλο των εργαζόμενων; Πόσοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι εργατικοί αγώνες μπορεί να είναι νικηφόροι; Κατά την άποψη μου πολύ λιγότεροι από όσοι χρειάζονται στις σημερινές συνθήκες. Και αυτό δεν "ξεπερνιέται" με την εναλλακτική δομή από τις "μορφές αυτοοργάνωσης" που ως τέτοιες θα εξασφαλίσουν το "περιεχόμενο ολικής ρήξης με το σύστημα".
Συναγωνιστικά,
Κώστας.